Derrick Beeldsnijder (1971) groeit op in de bakkerij van zijn vader John Kenneth Beeldsnijder (1942-) die banketbakker is. Hij kan zich nog goed herinneren dat spelen in die dagen gelijk staat aan kruipen in blom. Daar waar andere kinderen buiten spelen, leert Derrick deeg rollen en smaken ontdekken. Van zijn pa moet hij aroma’s en smaken onder de knie krijgen en zo zijn reuk en smaak zintuigen ontwikkelen. Voor zijn motoriek moet hij taarten spuiten.

Derrick maakt op negen jarige leeftijd helemaal zelfstandig zijn eerste bruidstaart. Zijn eerste ‘trow kuku’ oftewel ‘black cake’ is een driedelige taart, helemaal wit met zilveren pillen. Hij moet wel, want zijn vader is voor bijscholing naar Nederland en grootvader staat in de winkel. Het wordt een succes en daarmee is er geen glazenbol nodig om zijn toekomst te voorspellen.

 

Vader Beely –naar wie nu ook het bedrijf is vernoemd- is, voor zover Derrick weet, de eerste gediplomeerde banketbakker in Suriname. Als zoon blijft hij door de jaren heen dichtbij pa in de bakkerij en weet onder andere dus ook pepermunt snoepjes, toffees, bonbon en chocolaadjes te maken. Maar vader Beely wil toch niet dat Derrick banketbakker als beroep kiest. Het is keihard werken, maar dat komt door de onzekere jaren 80 waarbij veel grondstoffen en bijproducten niet te vinden zijn. Vader en zoon moeten voor alles een oplossing zoeken. Een creativiteit waar Derrick nu dankbaar voor is, want voor elke opdracht, hoe moeilijk ook, weet hij een oplossing.

 

Derrick besluit gehoorzaam te zijn en gaat studeren, totdat een vriend 18 jaar geleden in het huwelijksbootje stapt en bij hem klaagt hoe duur bruidstaarten zijn. Die vriend werd al snel geholpen door Derrick bij wie de vele uren in de bakkerij met pa snel boven komen drijven. En zo begint Derrick opnieuw als banketbakker, maar nu als hobbyist. Sinds 2015 is er echter een ommezwaai. Beely’s Pastry is nu een full-time banket bakkerij, met recepten geïnspireerd door pa Beely en waar nodig aangepast aan de hedendaagse ontwikkelingen.